Ik vond het niet echt een heel spannend en leuk boek. Ik denk dat het voor het grootste deel komt omdat ik de film al eerder gezien had. De film vond ik wel heel leuk. Het boek is veel uitgebreider en sommige belangrijke dingen zijn veranderd of weggelaten. Voorbeeld: In het boek richten de vijf echtparen samen een eetclub op en in de film bestaat de Eetclub al als Karen en Michel in het dorp komen wonen en komen er later bij. Het was ook minder leuk omdat ik eigenlijk al wist wat er ging gebeuren. Ik wist ook al wie de dader was en dan is het natuurlijk niet zo spannend meer en heb je niet zo’n zin meer om door te lezen.
Ik vond de hoeveelheid hoofdpersonen wel verwarrend. Het is heel moeilijk om te onthouden wie nou bij wie hoort. Ze hebben ook nog eens allemaal kinderen, dus al die namen waren wel heel verwarrend.
Ik vind dat het boek wel leuke thema’s heeft. Ik vind sowieso dat een boek spannend moet zijn en dat het me echt dwingt om door te lezen. Bij thema’s als moord, leugens en macht komt dat wel goed.
Er was wel één stuk in het boek dat heel anders was dan de film en dat was het einde. Het einde heb ik dus wel heel snel gelezen omdat het natuurlijk wel spannend was omdat ik dat nog niet kende. Het einde (het spannende deel) begint op bladzijde 223 hoofdstuk 36.
Er waren ook wel wat dingen die me irriteerden toen ik het boek las. Voorbeeld: Op een gegeven moment komt Karen erachter dat Simon misschien iets met de moorden te maken heeft en toch blijft ze helemaal met haar gedachten bij Simon.
Op deze site vind je allerlei informatie over Saskia Noort.
Ik heb ook een goede samenvatting over het boek gelezen. Deze samenvatting geeft heel goed de belangrijkste zaken van het boek aan.
Ik heb ook een recensie van het boek opgezocht en gelezen:
Recensie:
VrouwenThrillers.nl (Annette) op 20 juni 2007:
De Eetclub past helemaal in dit genre. Het gaat over Karen, midden-dertig, die met haar gezin van de stad naar het platteland verhuist en daar een eetclub opricht met een aantal gelijkgestemde vrouwen uit het dorp. Het is geschreven in de ik-vorm. Er moet gezegd dat de eerste helft van dit boek een stuk beter is dan de tweede helft. In de eerste helft wordt op een perfecte manier een spanning opgebouwd waarbij je als lezer het gevoel krijgt dat er "iets niet klopt". Heel sterk beschreven. Ook de beschrijving van de behoefte van Karen aan een sociaal leven is heel treffend. Echter, na de eerste helft verandert het boek in een "gewone detective" en terugkijkend gebeuren er best een paar onlogische dingen in de eerste helft. Ja, de tweede helft valt een beetje tegen, maar vanwege het sublieme begin toch absoluut een aanrader.
VrouwenThrillers.nl (Annette) op 20 juni 2007:
De Eetclub past helemaal in dit genre. Het gaat over Karen, midden-dertig, die met haar gezin van de stad naar het platteland verhuist en daar een eetclub opricht met een aantal gelijkgestemde vrouwen uit het dorp. Het is geschreven in de ik-vorm. Er moet gezegd dat de eerste helft van dit boek een stuk beter is dan de tweede helft. In de eerste helft wordt op een perfecte manier een spanning opgebouwd waarbij je als lezer het gevoel krijgt dat er "iets niet klopt". Heel sterk beschreven. Ook de beschrijving van de behoefte van Karen aan een sociaal leven is heel treffend. Echter, na de eerste helft verandert het boek in een "gewone detective" en terugkijkend gebeuren er best een paar onlogische dingen in de eerste helft. Ja, de tweede helft valt een beetje tegen, maar vanwege het sublieme begin toch absoluut een aanrader.
Ik ben het op zich wel eens met deze recensie. Het is inderdaad zo dat de eerste helft van het boek beter is dan de tweede helft. Ik vind alleen wel dat het einde van het boek dan weer wel heel spannend is, omdat er toch weer dingen gebeuren die je niet verwacht.
Ik heb ook nog de trailer van de film gevonden, die is wel leuk om even te kijken.
