Hee bloggers!
Ik heb weer een boek gelezen voor school, namelijk het boek Grip van Stephan Enter.
Allereerst ga ik jullie wat algemene informatie over het boek vertellen:
Titel: Grip
Schrijver: Stephan Enter (voor informatie over Stephan Enter kun je deze link volgen)
Uitgeverij: Van Oorschot
Druk: 4e druk
Aantal bladzijdes: 183
Ik ga jullie in het kort vertellen waar het boek over gaat:
Twintig jaar geleden, maakten de alpinisten Martin, Lotte, Paul en Vincent een
klimtocht door Noorwegen. Deze klimtocht zorgt voor de nodige gevolgen. De groep heeft een reünie georganiseerd. Lotte heeft nu een relatie met Martin. Ze
vertellen hun herinneringen over wat er zich heeft afgespeeld tijdens de reis.
Vond je dit nog niet kort genoeg? Dan heb ik nog een kortere samenvatting van het boek, in tweetstijl van 140 tekens:
Grip, een boek over een reünie van groep alpinisten die een
reis maakten vol vriendschap
liefde, reizen, zelfinzicht en keuzes.
Er is een passage in het boek wat ik een beetje vreemd vind en die ga ik uitwerken:
Paul heeft in het boek een intiem moment met Lotte gehad. Nadat ze de groep tijdens een klim kwijt zijn geraakt en ze even rusten, ziet hij haar op een steile helling staan. Onder haar een gapende diepte. Als Paul haar daar probeert vandaan te krijgen, gaat het mis. Lotte glijdt uit en valt de diepte in. Paul gaat haar achterna en redt haar. Maar als hij haar heeft gered, zegt ze: 'Ik ben bang dat er iets helemaal niet goed zit' en 'Het was een ongeluk - goed?' Ik vraag me daar echt af waarom ze zegt; 'Het was een ongeluk - goed? Alsof ze iets van plan was. Alsof ze expres bij die diepte is gaan staan en wilde dat het verkeerd afliep. Omdat je niet in Lottes gedachten gaat, kom je er eigenlijk ook niet achter waarom ze dit zei en waarom dit gebeurde. Lotte liep als enige niet echt warm voor de reünie. Misschien heeft dat te maken met het voorval. Het blijft allemaal een beetje vaag, dus je moet zelf je verbanden leggen.
Ten tweede vind ik het ook raar dat bij Vincent, Paul en Martin je echt in hun gedachten gaat en ze vertellen hun herinneringen heel uitgebreid. Bij Lotte kan je echter totaal niet haar gedachten lezen.
Ten derde vind ik het raar dat Lotte wel wordt beschreven door de ogen van Vincent, Paul en Martin. Ik begrijp niet dat de schrijver niet gewoon ook door Lottes ogen heeft geschreven.
Ik hoop dat jullie dit boek gaan lezen, want het is een heel spannend en indrukwekkend boek!
Tot de volgende keer!
X Kirsten
